Το Messy (ή Sensory) Play, δηλαδή το αισθητηριακό παιχνίδι που λερώνει, είναι το παιχνίδι κατά τη διάρκεια του οποίου, παιδιά όλων των ικανοτήτων και ηλικιών, χρησιμοποιούν υλικά που απευθύνονται σε όλες τις αισθήσεις. Με τη φυσική περιέργεια και ορμή που τα διακρίνει, εξερευνούν ελεύθερα και πειραματίζονται σε ασφαλές περιβάλλον, με τον δικό τους τρόπο και στο δικό τους χρόνο, και καθοδηγούμενα από τον εαυτό τους και μόνο. Αυτό το είδος παιχνιδιού βέβαια δεν είναι κάτι νέο, δεν το ανακαλύψαμε εμείς οι ενήλικοι, είναι ο φυσικός τρόπος παιχνιδιού των παιδιών, τα οποία πάντα ήθελαν και επιδίωκαν να παίζουν με όλες τους τις αισθήσεις, με τα χώματα, τις λάσπες, τον πηλό, και τόσα άλλα υλικά της φύσης που υπήρχαν απλόχερα γύρω τους.
Ακριβώς επειδή χρησιμοποιούνται όλες οι αισθήσεις, ο παιδικός εγκέφαλός δέχεται αισθητηριακά ερεθίσματα που είναι απαραίτητα για την ολοκληρωμένη του ανάπτυξη. Καθώς, πχ το παιδί βουτάει το χέρι του μέσα στην φρουτόκρεμά του, βάφει με χρώματα όλο του το σώμα ή τσαλαβούταει σε όποια νερολακούβα βρει στον δρόμο του, οι αισθητηριακοί υποδοχείς του δέρματός, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες αισθήσεις, συνθέτουν μια πλήρη εικόνα, που επιτρέπει στον εγκέφαλο να δημιουργήσει σταδιακά μια πιο ολοκληρωμένη αίσθηση του εαυτού και του κόσμου γύρω του. Αυτό το παιχνίδι βέβαια, συχνά οδηγεί σε αυτό που εμείς βλέπουμε ως «χάος», αυτό το χάος όμως είναι αποτέλεσμα των αναζητήσεων των παιδιών και αν γνωρίζαμε τί ευκαιρίες τους στερούμε, θα καταλαβαίναμε πόσο άδικο είναι να μην το επιτρέπουμε, να μην το ενθαρρύνουμε, να μην το προκαλούμε…!

*κείμενο της Ελένης Οικονομίδου (Αναπτυξιακή Ψυχολόγος)